Yönlendirme Protokolleri

Murat Yıldırımoğlu

Yönlendirme Protokolleri 2 türlüdür:

1) Distance Vector

2) Link State

Distance Vector protokolünde yönlendirici, kendisine doğrudan bağlı diğer yönlendiricilerle bilgi alışverişinde bulunur ve bu yolla ağdaki yolların bilgisini edinir. RIP, IGRP, AURP (AppleTalk Routing) distance vector protokolleridir.

Link State protokolünde ise yönlendiricilerin birer veritabanı bulunur. Bu veritabanı yolu ile tüm ağ hakkında bilgi sahibi olur. Dezavantajlar: Veritabanı büyük bir yer kaplayabilir. İkincisi bir yol çöktüğü zaman yeni yolların ayarlanması gerekir ki bu da fazla hesap demektir. Güvenilirliği yüzünden büyük ağlarda link state protocolü kullanılır. Veritabanını küçültmek için de yol özeti, değişken büyüklükteki subnet maskeleri gibi yöntemler geliştirilmiştir. OSPF, EIGRP, BGP, Integrated ISIS ve NLSP link state protokolleridir.

RIP: Xerox PARC tarafından yaratılmıştır. Yol bilgisi 30 saniyede bir anons edilir. Yol bilgisi anons edilirken subnet maskesi bilgisi gönderilmez. Bu sayede herbir anonsdaki trafik düşürülmüş olur ama değişken büyüklükteki subnet maskeleri kullanılamaz. Hop sayısı 15 ile sınırlıdır.

IGRP (Interior Gateway Routing Protocol): Cisco'nun protokolü. Orta büyüklükteki ağlarda kullanılır (50 ila 75 yönelndiricinin bulunduğu). Hop sayısı max 100. Bir yolun diğerinden iyi olduğu geçilecek hop sayısı ile belirlenmez. Bunun yerine bantgenişliği, bağlantı güvenilirliği, maksiumum paket büyüklüğü bağlantı kullanımı ve toplam gecikmeden oluşan bir metric kullanır. Yol bilgisi 90 saniyede bir anons edilir. Ama ağdaki değişikliklerin anons edilmesi hemen gerçekleşir. Bir yol göçtüğünde sistemin yeni bir yol bulması 280 saniye sürebilir. RIP gibi IGRP de subnet maskesi bilgisini yollamaz.

IGRP'nin performansını arttırmak için Cisco otonom sistem adını verdiği bir teknik kullanır. Bu teknikte yönlendiriciler gruplandırılır ve bir yönlendirici yalnızca kendi grubundaki yönlendiricilerle konuşur. Her grup için de bir sınır yönlendiricisi tayin edilir. Sınırdakiler birbirleri ile konuşarak yol bilgilerinin paylaşılması sağlanır.

OSPF (Open Shortest Path First): Büyük ağlarda kullanılır. En iyi yolu saptamak için yalnzıca bantgenişliğini kullanır. Bir bağlantının değeri 100 Megabit bölü o bağlantının bant genişliği şeklinde hesaplanır. Örneğin, 10 Megabitlik bri ethernet bağlantısının değeri 10'dur. OSPF yönlendiricileri de IGRPde olduğu gibi alanlara ayrılmışlardır. Ondan farklı olarak sıfır numaralı bir alan vardır ve bütün alanlar Alan 0'a bağlı olmak zorundadırlar. OSPF yönlendiricileri birbirleri ile doğrudan konuşmazlar; onun yerine multicast yaparlar. Yol bilgisi her 30 dakikada bir gönderilir. Çok daha sık olarak da küçük test paketleri gönderilir. Bir yol göçtüğünde ne olur ne olmaz denilerek 10 saniye beklenir, halen yol çökük durumda ise duyurusu yapılır. Yol bilgisi gönderilirken subnet maskesi bilgisi de gönderilir.

EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol): IGRP'nin melez versiyonudur (Link State/Distance Vector). Farkları: Yönlendirme tablosunda bir en iyi yol bir de ikinci en iyi yol bilgisi bulunur. Böylelikle bir yola bir şey olduğunda yeni bir yol arayışı için uzun zaman harcamak gerekmez. Yol bilgisi özetlenir. Subnet maskesi bilgisi gönderilir.